تغییر بزرررررررررررررررررررررگ

از فردا شروع می کنم به فرستادن رزومه.  

خدا کنه با یه شرایط خوب کار برام پیدا شه 

 خودم که خیلی امید دارم. دو هفته به خودم وقت دادم. برای یه تغییر بزرگ. 

 یعنی باید بعد از دو هفته چیزی برای گفتن به خودم داشته باشم.

شما هم همش ازم بپرسین چی شد که من یه موقع تنبلی نکنم و دنبال کار و بگیرم. 

یعنی میشه کار خوب پیدا کنم و اینجوری بشم؟؟  تا دنیا برای منم شاد شه.   

البته میدونم سر کار هم مشکلای خودش رو داره 

اول که کسایی که اونجان فکر میکنن حق آب و گل دارن و خودشونو برات می گیرن 

دوم : بعضی ها که مثلا پیرترن و سنی ازشون رفته شروع میکنن به مسخره کردنت ، مثلا میگن : شما یعنی فلان چیزو نمیدونین؟؟؟؟!! همچینم با آب و تاب ، و با یه نگاه عاقل اندر سفیه بهت می گن که انگار حالا چیو بلد نیستی و خلاصه شروع میکنن که پس شما چی بلدین؟ فلان چیزو که دیگه بلدین؟؟ یا اونم نه؟؟ و اینجاست که قیافه ی آدم اینجوری میشه  و دوست داره یه مشت بزنه زیر چونه ی طرف

ای بابا اگه ادامه بدم می ترسم منصرف شم از کار پیدا کردن 

اما نه ، این سختی ها همیشه و همه جا هست ولی باید اولش رو تحمل کرد تا بعد کم کم جا بیفتی

اینم یکی از مصائب ته تقاری بودنه دیگه 

راستی نظر یادتون نره